Rijdend in het junioren circuit werd Arno door Leon Melchior gevraagd om voor Stal Zangersheide te komen rijden, hij was toen 17 jaar. Arno heeft uiteindelijk van Leon Melchior de kans gekregen om bij Hermann Schridde te gaan trainen, een droom die uitkwam.

Ver van huis in een onbekende omgeving bleek dit de beste les die hij als ruiter kon krijgen. Maar het was zeker niet makkelijk, het was zelfs zwaar. Er was talent aanwezig maar qua rijkunst moest er nog veel verbeterd worden. Alles wat hij tot dan toe geleerd had werd onder de loep genomen en waar nodig bijgeschaafd. De essentie is, waar nodig, door een dal te willen gaan. Geduldig en leergierig zijn en incasseringsvermogen hebben. Het vertrouwen groeide en de rijstijl kwam in balans, zo sterk dat het automatisme werd en zo kwamen de successen. Natuurlijk waren die successen belangrijk.

Nog belangrijker zou de kwalitatieve basis blijken die hier gelegd werd, een basis die vandaag de dag nog steeds onmisbaar is als het gaat om duurzame succesvolle groei voor paard als ruiter!

Bij Herman Schridde is het paard Jumping Amsterdam gekocht, het paard waarmee Arno zijn eerste grote successen boekte, waaronder in 1974 de overwinning in de Grote Prijs van Wiesbaden en in dat zelfde jaar, als jongste deelnemer, een verdienstelijke 12de plaats op het WK Senioren in Hickstead. Hierna is hij nog anderhalf jaar in opleiding geweest bij Alwin Schockemöhle.

Het verdere verloop van zijn carrière behelst het uitbrengen van paarden voor verschillende springstallen op concoursen in binnen- en buitenland, een bondscoachschap in Iraq en een lange samenwerking met de PSI van Paul Schockemöhle en Ulrich Kasselman als “wordwide trainer”. Tot op de dag van vandaag is hij actief als trainer/coach.

Het is zijn persoonlijke missie geworden, de klassiek rijstijl, kennis en jarenlange ervaring over te dragen aan de jongere generaties en trainers.